لااقل ،حدادعادل، باشيد

شب گذشته وقتى از سیماى جمهورى اسلامی، نطق احساسى شما را شنیدم براى چندمین بار طى ماه‌‌هاى اخیر از وجود شکاف و فاصله‌اى که بین ذهنیت و شناخت مثبتى که از حضرتعالى دارم و آنچه مى شنیدم، دچار افسوس شدم و برآن شدم تا به رسم دوستى‌‌هاى دیرین با شما سخن بگویم. خوب به خاطر دارید که آشنایى بنده با حضرتعالى به سال ۵۸ باز مى گردد که حسب اتفاق و البته با حسن ظن جنابعالی، حقیر به عنوان یکى از دبیرهاى حق التدریسى دبیرستان صادق منطقه سه تهران، به حلقه محدود و بسیار صمیمى گروه مؤلفین کتب علوم اجتماعى سازمان پژوهش وزارت آموزش و پرورش پیوستم و شاید بتوانم بگویم یکى از خوش آیندترین تجارب اعتقادی، علمى و حرفه اى خود را در آن سال ها با حضرتعالى آغاز کردم.
آن روز شکاف‌‌هاى سیاسى امروز نبود و همه به عشق اسلام، انقلاب و امام دور هم جمع بودیم و من صادقانه مى گویم که آنچه از آن ایام به ذهن دارم، هوشمندی، دقت و نگرش عقلانى توأم با دینمدارى و جدیت و پشتکار ستودنى شما در جمع محدود ما بود و البته احساسم تاکنون این بوده است که جنابعالى نیز نگاه مثبتى به این همکارتان داشتید. گویا دست تقدیر این بود که در همان ایام به فاصله اندکى هردو ما افتخار آن را داشتیم که از خانواده خود یک برادر به جمع عظیم شهداى انقلاب و جنگ تقدیم کنیم و این امر نیز پیوند و دوستى ما را محکم‌تر کرد.
خوب مى دانید که از همان ایام کمابیش به نقاط قوت و ضعف سوابق یکدیگر نیز واقف بودیم و بعضاً اختلاف نظرهایى هم داشتیم که از جمله در خصوص ارادت حقیر به اندیشه‌‌هاى مرحوم شریعتى و استنباط‌‌هاى ضد سرمایه دارى از اقتصاد اسلامى تا حدودى با هم فاصله داشتیم. خوب به خاطر دارم که از همان نیمه اول دهه ۶۰، در صف بندى‌‌هایى که له وعلیه دولت آقاى موسوى به وجود آمده بود شما سلیقه مخالفین را بیشتر مى پسندیدید.
من در این سال‌ها همواره در جستجوى آن بوده ام تا عقلانیت، هوشمندى و نیز تعهد اعتقادى شما را مبناى اصیل مواضعتان بشناسم. ولى راستش را بخواهید مواضع چندماه اخیرتان را باهیچ چسبى نمى‌توانم با حسن ظن‌‌هاى سابق پیوند بزنم. اطمینان دارم که شما آنقدر آگاهى دارید که متأثر از تبلیغات جناحى این چند ماهه، تصورات غلطى از مطالبات و انتظارات منتقدین و معترضین نداشته باشید. من باور ندارم که خود شما از عمق اتفاقات و رخدادهایى که موجب سلب اعتماد بخش‌‌هاى مهمى از جامعه شده است بى خبر باشید و به طریق اولى باور ندارم که دلخورى‌‌هاى چند ساله از جریان اصلاح طلبى و شخص آقاى مهندس موسوى باعث شده باشد تا شما در کشف علل وضع موجود دچار خطاى اساسى شده باشید و همه مشکل را در قدرت طلبى آقاى مهندس موسوى بدانید. اگر قبول دارید که کشور دچار وضعیت خطرناکى است و باید کارى کرد و اگر قبول دارید که خطاهاى اساسى صورت گرفته است و باید به نحوى جبران شود باید انصاف داشته باشیم و این خطاها را یکسویه نبینیم.
جناب آقاى دکترحداد، جناح شما و در معناى عام تر کشور عزیزمان امروز«حداد» کم ندارد شاید بتوان گفت بخشى از مشکلات از حدادهاى فراوان است که به‌جاى پتک مى خواهند سرمعترضین به سندان بکوبند و چشم فتنه از حدقه در آورند. بیائید همه با هم «عادل» باشیم و یکسویه سینه چاک نکنیم. مادستمان به تریبون بین دستور مجلس و سیماى جناحى شما نمى رسد اما شما که همه را در اختیار دارید به عنوان یک عالم روشن فکر اگر نمى‌توانید حداد نباشید لااقل «حدادعادل» باشید.
به امید استمرار دوستى ها
* دبیر کل انجمن اسلامى دانشگاه‌ها
+ حیات نو