جوانان اصلاح‏طلب طی بیانیه‏ای تاکید کردند:"از راهی که در پیش گرفته‏ایم باز نمی‏ایستیم"

سه‌شنبه، 3 آذر 1388

شاخه جوانان جبهه مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب و ستاد جوانان 88 به مناسبت فرا رسیدن روز "عرفه" بیانیه مشترکی به شرح زیر صادر کرده‏اند:

بسم رب قاسم‏الجبارین

خداوندا؛ بیش از 150 روز است که یاران و عزیزان ما را در بند کرده اند. یارانی که خود آگاهی، از پاکترین و شریفترین مردمان این روزگارند. یارانی که جز احقاق حق و حقیقت چیزی نخواستند و در این راه خستگی ناپذیر گام برداشتند. یارانی که حرف و عملشان یکی بود؛ نه چون ریاکاران؛ «چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند» و اینها خود از دیدگاه خودکامگان و شیفتگان قدرت، گناهی نا بخشودنی است. پس آن ها را به بیدادگاه های خود کشاندند و برایشان حکم صادر کردند که نه توجیهی شرعی دارد و نه قانونی. فارغ از فقدان توجیهات شرعی، قانونی و عرفی ، از توجیه آن نزد افکار عمومی نیز عاجز مانده اند .

در این وانفسا و این شرایط دشوار، دست به اعتراض زدیم؛ تحمل نکردند؛ سعی داشتند فریادهایمان را در گلو خفه کنند. نتوانستند. قلم ها شکسته شد و خانواده های چشم انتظار عزیزان خود، تحت شدیدترین فشارها قرار گرفتند. به سوی تو روی آوردیم و تنها تو. جز تو فریاد رسی نداریم و نداشتیم که به گفته مولایمان حسین (ع) «للدعوات سامع و للکربات دافع و للجبابره قامع» هستی. ( دعای بندگان را مستجاب می گردانی، بلاها را از میان می بری و ظالمان را سرکوب می کنی). اما این را هم تاب نیاوردند. گویا نام بردن از اسم تو هم جرم شده است و تاوانی بس سنگین دارد. خودت شاهد بودی که چگونه چون سپاهیان کفر به یاران ما که تنها نام تو را از زبان مولای متقیان، علی(ع)، کمیل گونه فریاد می کردند حمله بردند و به همین جرم آن ها را در بند کشیدند.

آیا جز این است که بار دیگر تاریخ است تکرار می شود؟ آیا این رفتار با رفتار جباران و زورگویان تاریخ تفاوتی دارد؟ همانها که در کتابت فرمودی " قل سیروا فی الارض فانظروا کیف کان عاقبة المجرمین" (سوره نمل آیه 69). مگر نمرود نبود که ابراهیم خلیل الله را به جرم توحید تو به آتش انداخت؟ مگر فرعون نبود که پیروان موسی کلیم الله را را به جرم یگانه پرستی به صلابه کشاند؟ مگر کافران نبودند که می خواستند تا عیسی روح الله را به گناه دعوت به سوی تو به صلیب بکشانند؟ مگر قریشیان نبودند که یاران محمد حبیب الله را به جرم روی گردانی از بت های روزگار به سوی تو به بند می کشیدند و شکنجه می کردند و فریاد های "احد، احد" آن ها را تاب نیاوردند؟

مگر زورمداران و قدرت پرستان نبودند که علی (ع) را تنها به گناه حق گویی و عدالت خواهی و تنها برای آن قدرتی که به گفته مولای متقیان از "آب بینی بز" هم بی ارزش تر است، 25 سال به نام دین در غربت و انزوا قرار دادند و مگر داعیه داران مستبد دین نبودند که حسین (ع) را خروج بر ولی امر زمان خود و مرتد خواندند و او را به همراه بهترین مردمان آن روزگار، مظلومانه در صحرای کربلا به شهادت رساندند و خاندانش را به اسارت بردند؟ نمی خواهیم بگویم که آنچه امروز بر ما می رود، همان است که بر ابراهیم و عیسی و محمد و علی و حسین رفت. نه خود داعیه دار آن معصومان شایسته خداییم و نه مخالفانمان را در جایگاه دشمنان آنها می دانیم؛ اما چه کنیم که آنچه می بینیم همان است که در تمام طول تاریخ از آدم تا خاتم بارها و بارها تکرار شده و می شود.

سردمداران زر و زور و تزویر در توهمی سخت به سر می برند. به خیال واهی خود گمان می کنند ما با این برخوردها از راهی که در پیش گرفته ایم باز می ایستیم. اما چه خیال باطلی؛ نه این برخوردها و نه زندان کردن ها، هیچ کدام نمی توانند حرکت ما را باز ایستانند و از کسی جز خداوند برای ادامه راهمان و آزادی اسرای در بندمان و پس گرفتن حق و حقوقمان یاری نمی جوییم و دست به سوی آستان او بلند می کنیم که اوست " مقیض الرکب لیوسف فی البلد القفر و مخرجه من الجب و جاعله بعد العبودیه ملکا یا راده علی یعقوب بعد ان ابیضت عیناه من الحزن فهو کظیم" آنکه قافله مصر را برای نجات یوسف در بیابان بی آب و علف نگاه داشت و از قعر چاه به بیرون آورد و پس از بندگی به اوج پادشاهی رسانید و او را به یعقوب پس از آن که دو چشمش را از حزن و اندوه از دست داد باز گردادند."

خداوندا ما دست از خواندن تو و یاری طلبیدن از تو نمی کشیم. ما می دانیم که تو "دوستدارانت را به عزت خود عزیز می گردانی" ما می دانیم که تو "پادشاهان را افسار مذلت به گردنشان نهادی که سخت از قهر و سطوت تو هراسان و ترسانند" پس با اتکا به تو و امیدوار به کرم و عزتت ایستاده ایم و راه سبز اولیایت را ادامه می دهیم. روز عرفه نزدیک است؛ روزی که امام شهیدان، یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت هم در اوج ظلم داعیه داران دین زمان، در گلایه از دشمنان جد خود که در آن دوره پرچم دروغین حمایت از آیین او را برافراشته بودند، به بیابان عرفات پناه برد و رنج های خود را تنها با خدای خود بازگو کرد.

ما جوانان سبز در سراسر ایران نیز به اقتدا از امام شهیدان در هرکجای ایران که باشیم، دست به سوی درگاه خداوند بلند می کنیم و از او و تنها از او می خواهیم سایه های تاریک بی عدالتی را از روی سر مردمانی که یک روز به عشق عدالت و آزادی برای اسلام قیام کردند کنار بزند، درهای زندان ها را گشوده و دوستان دربندمان را سرافراز به آغوش خانواده ها و جامعه باز گرداند. "یا عدتی فی شدتی یا صاحبی فی وحدتی یا غیاثی فی کربتی." "الهم صلی علی محمد و آل محمد و اعنی علی بوائق الدهور و صروف اللیالی و الایام و نجنی من اهوال الدنیا و کربات الاخره و اکفنی شر ما یعمل الظالمون فی الارض" ( ای ذخیره روز سختی من ای همدم وقت تنهایی من و ای فریاد رس من هنگام رنج و بلا) (بر محمد و ال محمد درود فرست و در سختی های روزگاران و حوادث شبان و روزان مرا یاری کن و از هول و خطرهای دنیا و غم و اندوه آخرتم نجات بخش و از شر اعمال ستمکاران روی زمین محفوظم دار.)

ستاد ملی جوانان حامی خاتمی و موسوی (ستاد 88)
شاخه جوانان جبهه مشارکت ایران اسلامی
شاخه دانشجویی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی

برگرفته از: نوروز