دانشجویان در آن شب دهشتناک به زیر زمین وزارت کشور منتقل شدند/ چرا وزیر کشور را بر صندلی وزارت دیگر منتصب کردید؟

پنجشنبه, ۱م بهمن, ۱۳۸۸

کلمه:انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در نامه‌ای سرگشاده خطاب به نائب رئیس مجلس شورای اسلامی تاکید کرد:«از شما درخواست می‌کنیم تا صادقانه و با شهامت یافته‌های خود از تحقیق پیرامون واقعه کوی را منتشر نمایید تا در درجه نخست دامن خود و نظام را از این لکه ننگ پاک نموده و در درجه دوم مانع از پیشروی بیشتر نیروهای سرکوبگر و ظلم افزونتر بر آسیب دیدگان این واقعه شوید.»

به گزارش کلمه، متن نامه سرگشاده انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران خطاب به حجت السلام ابوترابی پیرامون حوادث کوی دانشگاه بدین شرح است:

بسمه تعالی

نایب رییس محترم مجلس و ریاست کمیته تحقیق پیرامون واقعه کوی دانشگاه

جناب حجت الاسلام آقای ابوترابی

با سلام و احترام

طی روزهای گذشته مجلس شورای اسلامی گزارش تحقیقات خود پیرامون بازداشتگاه کهریزک و وقایع اتفاق افتاده در این بازداشتگاه را منتشر کرد. گزارش مجلس اگرچه نتوانسته است همه شبهات را رفع نماید اما به واقع گزارشی متفاوت از تمام حرفهایی است که در حوادث پس از انتخابات از جانب حاکمیت زده شده است. این گزارش می تواند نوید دهنده این امر باشد که هنوز می‌توان به صداهای متفاوت در درون حاکمیت باور داشت و هنوز کورسوهای امید به بازگرداندن حداقل بخشی از حق ظلم دیدگان و آسیب دیدگان به ناحق خاموش نشده است.

آقای ابوترابی!

در همین گزارش از شما به عنوان مسئول تحقیق در مورد واقعه کوی دانشگاه نام برده شده و این امر ما را بر آن می‌دارد که نکاتی را اگر نه به عنوان تذکر، حداقل به عنوان درد دل و برای ثبت در اذهان حق جویان و عدالتخواهان خطاب به شما بیان داریم.

شما به خوبی می‌دانید و از نزدیک نیز در جریان قرار گرفته‌اید که از شامگاه ۲۴ تا سحرگاه ۲۵خرداد، کوی دانشگاه تهران که مسکن و ماوای چند هزار دانشجو بود، مورد تهاجم نیروهای پلیس، لباس شخصی و شاید هم افراد خودسر قرار گرفت. آسیب‌های جدی به خوابگاه و اموال ساکنان، ضرب و شتم دانشجویان و بازداشت و انتقال حدود دویست نفر از آنها به بازداشتگاه و نگهداری‌شان در بدترین شرایط محصول اولیه این تهاجم بود.

بر اساس سابقه پیشین و شرایط وقت کشور امیدی به احقاق حق دانشجویان مظلوم نداشتیم. از آن وضعیت بوی عدالت نمی‌آمد تا آنکه رهبر انقلاب در سخنانشان به واقعه کوی اشاره کردند و حتی در توصیف چنین وقایعی از لفظ جنایت نیز استفاده کردند. امیدوار شدیم که شاید در میان مدعیان دینداری و حریت و عدالت رگ غیرتی بجنبد و این بار داستان به روالی دیگر پیش برود.

اما دریغ!

دریغ که در این هفت ماه چیزی جز چرخیدن در بر همان پاشنه پیشین ندیدیم و آنچه بود چون همیشه فراموشی حق دانشجویان و تعویض اندک اندک جایگاه ظالم و مظلوم و شاکی و متهم بود.

با همه اینها و فقط برای بازگرداندن آرامش به فضای دانشگاه و رفع شرایط امنیتی ایجاد شده پیرامون دانشگاه، سعی کردیم حقوق پایمال شده دانشجویان را از طریق خواست مداوم از مسئولین دانشگاه و نمایندگان مجلس، به آرامی و خارج از فضای عمومی پیگیری کنیم تا شاید لااقل در این باره عدالتی برقرار شود و ظالم به سزای جنایات خود برسد.

نماینده محترم مردم!

امروز دیگر بر کسی پوشیده نیست که لباس شخصی ها از کجا می‌آیند و از چه کسی دستور می‌گیرند! آیا این افراد خودسر‌اند که بازداشتگاه در اختیار دارند؟ آن هم در وزارت کشور؟!

شما به خوبی می‌دانید که دانشجویان بازداشت شده در آن شب دهشتناک به زیرزمین وزارت کشور منتقل شدند. حرفمان را به شهادت متواتر دانشجویان بازداشت‌شده مستند نمی‌کنیم که شاید به روایتی خس و خاشاک باشند و قولشان نتواند مستند قرار گیرد، هرچند که در این واقعه متاسفانه حتی دانشجویان نورچشمی حاکمیت نیز از دستگیری‌های فله‌ای در امان نماندند.

همکار محترم شما جناب آقای زاکانی در سخنرانی‌های متعدد و از جمله در سخنرانی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به صراحت بر انتقال دانشجویان بازداشت شده به وزارت کشور صحه گذاشت. حسب گفته‌های برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، رییس دانشگاه تهران نیز در جلسات کمیته مجلس این امر( انتقال دانشجویان به ساختمان مرکزی وزارت کشور) را تایید کرده است.

اما واکنش شما و همکارانتان چه بود؟ در میان شگفتی و با اینکه در جریان ماوقع بودید جناب آقای محصولی وزیر وقت کشور با کسب رای اعتماد اکثریت کسانی که عنوان نمایندگی مردم را یدک می‌کشند بر صندلی وزارتی دیگر تکیه زد.

ریاست محترم کمیته تحقیق!

با تمام این مسائل، درد اصلی ما حتی این موضوعات هم نیست. درد بزرگتر در جایی دیگر است. آنجا که جایگاه شاکی و متهم عوض می‌شود.

امروز تعدادی از دانشجویان دانشگاه تهران به اتهام اغتشاش در روز مورد نظر به بند کشیده شده‌اند. افرادی نوعا غیر سیاسی و کمتر فعال که اینک در دوره بازداشت از حداقل حقوق انسانی همچون تماس و ملاقات با خانواده و نیز برخورداری از وکیل محرومند و بیم آن می‌رود که در شرایط نامناسبی نگهداری شده و وادار به اعتراف و اقرار به اعمال ناکرده شوند. حتی شنیده‌های ما حاکی است که دادگاه‌ برخی از آنها قبل از دسترسی به وکیل برگزار شده است.

امروز باید کسانی پشت میله‌های زندان باشند که دستور حمله به دانشجویان بی‌گناه را صادر کردند و دانشجویان را به صورت غیر قانونی بازداشت و به وزارت کشور منتقل کردند، امروز باید کسانی در صف اول محاکمه قرار گیرند که متاسفانه با حمایتهای بی‌دریغ دولتی همچنان از تیغ عدالت گریخته اند، نه اینکه عده ای از دانشجویان، بی‌گناه و بی علت متهم و محاکمه شوند.

نگرانی اصلی ما در حال حاضر وضعیتی است که دوستانمان در سکوت و بی‌دردی آگاهان امور به ناحق با آن مواجه شده‌اند و از کلاس درس به سلولهای زندان منتقل شده‌اند و به جای همسخنی با دوستان همکلاسی و پاسخگویی به استادانشان باید روزگار در تنهایی بگذرانند و پاسخگوی سوالات بازجو باشند و البته باید خوشبین باشیم که بپنداریم فقط به سوالات پاسخ می‌دهند، حالیکه در هنوز حتی به وکیل هم دسترسی ندارند.

جناب حجت الاسلام ابوترابی!

از شما درخواست می‌کنیم تا صادقانه و با شهامت یافته‌های خود از تحقیق پیرامون واقعه کوی را منتشر نمایید تا در درجه نخست دامن خود و نظام را از این لکه ننگ پاک نموده و در درجه دوم مانع از پیشروی بیشتر نیروهای سرکوبگر و ظلم افزونتر بر آسیب دیدگان این واقعه شوید. اکنون شنیده‌های ما حاکی است که تعدادی از دانشجویان در زندان متهم به سازماندهی حوادث کوی هستند و بیش از ۴۰ روز است که خبر زیادی از آنها در دست نیست.

از سوی دیگر امروز در حالی احکام زندانهای چندساله به جرم شرکت در تحصن دانشجویان و اساتید دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران صادر می‌شود که در همان تحصن ریاست دانشگاه تهران و رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران سخنرانی کرده و رفتار مدنی و عقلانی دانشجویان را ستایش کردند. تحصنی که با مجوز و اطلاع همه مسئولین دانشگاه تهران برگزار شد. آیا این عدالت است که دانشجویی تنها به جرم حضور در آن تحصن برای اعتراض به حمله به کوی دانشگاه روانه زندان شود؟

از شما می‌خواهیم که به عنوان مسئول کمیته پیگیری و شخصی که همواره در روزهای سخت دانشگاه و از جمله در حوادث تلخ ۱۸ تیر ۱۳۷۸، مامن و پناهگاه دانشجویان آسیب دیده و زخم خورده بوده‌اید، با ورود مسئولانه خود به این قضیه جلوی وارد شدن صدماتی بیش از این بر پیکره دانشگاه را گرفته و از پایمال شدن حقوق دانشجویان و محاکمه ناعادلانه آنها به جرم های ناکرده جلوگیری به عمل آورید.

در پایان بار دیگر اشاره می‌کنیم که انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران، به عنوان قدیمی‌ترین نهاد مدنی-دانشجویی کشور که برآمده از خواست عموم دانشجویان برای برخوراداری از عدالت و آزادی بوده و هست، بر وفاداری به همه عهدهای پیشین خود، یعنی دفاع از حقوق دانشجویان، عدالتخواهی و سه آرمان اصلی برآمده از انقلاب اسلامی ایران، استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی تاکید می‌کند و خود را ملزم می‌داند تا با همه توان جلوگیری از ظلم در حق مردم ایران و به خصوص دانشجویان را مطالبه کند.

با تشکر

انجمن اسلامی دانشجویان

دانشگاه تهران و علوم پزشکی دانشگاه تهران