از فتوت تا فتنه، مي توان سلمان و ابوذر و مالک اشتر و عمار بود براي علي.

شما را نمي دانم. من اما در همين روزهاي هجوم فتنه، کام جانم شيرين از شهادت هاي بالابلندي است که 7 مرداد سال گذشته از آقاي هاشمي رفسنجاني در مصاحبه با روزنامه جام جم خواندم «زير آسمان آبي به هيچ کس به اندازه آيت الله خامنه اي اعتماد ندارم... ايشان بر من حق ولايت دارند... به ياد دارم در زمان رياست جمهوري يک بار در نمازجمعه اعلام کردم حاضرم کاغذهاي سفيدي را امضا کنم و به ايشان بدهم تا هرچه خواستند در اين کاغذها بنويسند... من معتقدم اگر در کشور بحراني پيش بيايد باز هم ولي فقيه است که مي تواند بن بست شکني کند» يا آن کلمات حجت آوري که همان بزرگوار 4آذر 84 در همايش «30سال انقلاب، دستاوردها و آسيب ها و فرصت ها» در دانشگاه شريف گفت «عشق من آقاي خامنه اي است. در موارد اختلاف ميان من و رهبري، قانونا و شرعا بايد از رهبرم اطاعت کنم. من نمي توانم صرفا به نظر خود عمل کنم، زيرا حجت دارم و بايد قانونا و شرعا تبعيت کنم.» 
شايد بگوييد خوش باوري زيادي است اما من خودم حديث معصوم(ع) را از زبان آقاي ميرحسين موسوي در تلويزيون شنيدم که «مؤمن ممکن است دزدي و گناه بکند اما قطعا دروغ نمي کند». من هنوز هم باور نمي کنم که او در اين تبليغات 3 ماهه اخير به دانشجويان و مردم در شهرهاي گوناگون درباره ارادت و اعتقادش به ولايت فقيه و شخص رهبري دروغ گفته باشد. نه، موسوي مي گفت دروغ بد است. اغلب آن 13ميليون نفري هم که به او راي دادند با شنيدن همين وفاداري هايش به ولي فقيه راي دادند؛ عباراتي مثل: «ولايت فقيه همواره جامعه ما را از کودتاها و ديکتاتوري ها حفظ کرده و اين قطعا عقيده سياسي بنده است. بدون ولايت فقيه به فرصت هاي امروز نمي رسيديم. ممکن است بعضي ها نظر مرا قبول نداشته باشند ولي اين نظر من نسبت به ولايت فقيه است و به آن متعهد و پايبند هستم»، «ما بدون ولايت فقيه در 30 سال گذشته در برابر تهديدها آسيب پذير بوديم و هر لحظه ممکن بود کشور به فضاي قبل از انقلاب بازگردد. من با قبول ولايت فقيه وارد انتخابات شده ام»، «من همواره از ولايت فقيه دفاع کرده ام و هم اکنون نيز بهترين رابطه را با رهبر معظم انقلاب دارم»، «سخن گفتن از اطاعت از ولي فقيه ساده است اما اصل، اجراي آن و انطباق رفتار و اعمال با نظر ولي فقيه است.» از اين کلمات شيرين در کلام بسياري از رجال مي توان يافت، در کلمات خاتمي و کروبي و پنجمي و ششمي و... 
تاريخ ورق خورده و روزگار پيش آمده. حالا نوبت ماست. زنگ انشا تمام شد. زنگ حساب است و نوبت ديکته نوشتن. قلم ها را برداريد! بنويسيد «فتوت»! خط تيره «فتنه»! خط روشن «ارادت و عدالت علي»! نقطه سر سطر!... چه کسي بود آن 24/5ميليون راي و آن 40ميليون راي را نخواست ببيند و «همه» را غلط نوشت؟