مهدی کروبی فرزند احمد، با بیانیه 21 دیماه خود به قلم شرافت داد و نام ایران و ایرانی را در جهان پرافتخار ساخت. مهدی کروبی "زنده شهید جاودانه دوران" است، قلب ایران است.
شجاعت وصف ناشدنی شیخ در دفاع از ملت مظلوم ایران و فریاد بلندش در برابر ظالمین، از او یک اسطوره ساخته است.
روایت دکتر علی شریعتی از شهید را که بخوانیم، انگار آنها را در وصف شیخ شجاع نوشته، آنجا که می گوید:
و شهید، قلب تاریخ است. همچنانکه قلب به رگهای خشک اندام، خون حیات و زندگی می دهد، جامعه ای که رو به مردن می رود، جامعه ای که فرزندانش ایمان خویش را به خویش از دست داده اند، و جامعه ای که به مرگ تدریجی گرفتار است، جامعه ای که تسلیم را تمکین کرده است، جامعه ای که احساس مسئولیت را از یاد برده است، و جامعه ای که اعتقاد به انسان بودن را در خود باخته است، و تاریخی که از حیات و جنبش و حرکت و زایش بازمانده است، شهید همچون قلبی، به اندامهای خشک ِِ مُرده بی رمق ِ جامعه، خون خویش را می رساند و بزرگترین معجزه شهادتش این است که به یک نسل، ایمان جدید به خویشتن را می بخشد.
شهید نشان می دهد و می آموزد و پیام می دهد که در برابر ظلم و ستم، ای کسانی که می پندارید "نتوانستن از جهاد معاف می کند"، و ای کسانی که می گویید "پیروزی بر خصم هنگامی تحقق دارد که بر خصم غلبه شود"، نه! شهید، انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن، اگر دشمنش را نمی شکند، رسوا می کند.
اینکه حسین فریاد می زند، پس از اینکه همه عزیزانش را در خون می بیند و جز دشمن و کینه توز و غارتگر در برابرش نمی بیند، فریاد می زند که " آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟" - هل من ناصر ینصرنی؟- مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سؤال ، سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست، و این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان می کند، و دعوت شهادت او را به همه کسانی که برای شهیدان حرمت و عظمت قائلند اعلام می نماید.
شهید که حاضر است، در همه صحنه های حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم وعدل، شاهد است، حضور دارد، می خواهد با حضورش این پیام را به همه انسانها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هر کجا که خواهی باش! وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هر کجا که می خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. شهادت، حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ است.
در برابر عظمت و انسانیت مهدی کروبی قد خم می کنم و بر او درود می فرستم.
شجاعت وصف ناشدنی شیخ در دفاع از ملت مظلوم ایران و فریاد بلندش در برابر ظالمین، از او یک اسطوره ساخته است.
روایت دکتر علی شریعتی از شهید را که بخوانیم، انگار آنها را در وصف شیخ شجاع نوشته، آنجا که می گوید:
و شهید، قلب تاریخ است. همچنانکه قلب به رگهای خشک اندام، خون حیات و زندگی می دهد، جامعه ای که رو به مردن می رود، جامعه ای که فرزندانش ایمان خویش را به خویش از دست داده اند، و جامعه ای که به مرگ تدریجی گرفتار است، جامعه ای که تسلیم را تمکین کرده است، جامعه ای که احساس مسئولیت را از یاد برده است، و جامعه ای که اعتقاد به انسان بودن را در خود باخته است، و تاریخی که از حیات و جنبش و حرکت و زایش بازمانده است، شهید همچون قلبی، به اندامهای خشک ِِ مُرده بی رمق ِ جامعه، خون خویش را می رساند و بزرگترین معجزه شهادتش این است که به یک نسل، ایمان جدید به خویشتن را می بخشد.
شهید نشان می دهد و می آموزد و پیام می دهد که در برابر ظلم و ستم، ای کسانی که می پندارید "نتوانستن از جهاد معاف می کند"، و ای کسانی که می گویید "پیروزی بر خصم هنگامی تحقق دارد که بر خصم غلبه شود"، نه! شهید، انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن، اگر دشمنش را نمی شکند، رسوا می کند.
اینکه حسین فریاد می زند، پس از اینکه همه عزیزانش را در خون می بیند و جز دشمن و کینه توز و غارتگر در برابرش نمی بیند، فریاد می زند که " آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟" - هل من ناصر ینصرنی؟- مگر نمی داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این سؤال ، سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش از آینده است و از همه ماست، و این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان می کند، و دعوت شهادت او را به همه کسانی که برای شهیدان حرمت و عظمت قائلند اعلام می نماید.
شهید که حاضر است، در همه صحنه های حق و باطل، در همه جهادهای میان ظلم وعدل، شاهد است، حضور دارد، می خواهد با حضورش این پیام را به همه انسانها بدهد که وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه حق و باطل زمان خویش غایبی، هر کجا که خواهی باش! وقتی در صحنه حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هر کجا که می خواهی باش، چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است. شهادت، حضور در صحنه حق و باطل همیشه تاریخ است.
در برابر عظمت و انسانیت مهدی کروبی قد خم می کنم و بر او درود می فرستم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
سلام
از اینکه نظر خود را راجع به این نوشته اعلام می کنید، متشکریم.
در اولین زمان ممکن پاسخ شما را خواهیم داد.
-------------------------------------------------
Hi.
Tank you for your comment about this post.
Answer your comment ASAP