مقایسه عملکرد نیروهای ضدشورش تهران و پاریس در دو آشوب مشابه

شفاف : سایت الف وابسته به احمد توکلی به قلم روح الله دهقانی نوشت :

به خبر زیر دقت کنید:

در روز اول سال نو مسيحي فرانسوي هاي ناراضي 1137 خودرو را آتش زدند

وزارت كشور فرانسه از به آتش كشيده شدن بيش از 1000 خودرو توسط مخالفان سياست هاي دولت در آغاز سال نو مسيحي خبر داد.

به گزارش خبرگزاري‏ها، «بريس هورتوفر» وزير كشور فرانسه با اشاره به خشونت ها و ناآرامي هاي به وجود آمده در فرانسه در نخستين روز از سال نو ميلادي گفت: در اولين روز از سال نو مخالفان سياست هاي دولت با به آتش كشاندن 1137 خودرو در نقاط مختلف كشور به زد و خورد با پليس ضدشورش پرداختند.


به گفته اين مقام فرانسوي، نخستين آتش سوزي‏ها در شهر پاريس و مناطق «سن سنت دنيس»، «هودوسن» و «وال دومارن» به وقوع پيوسته است.

وزير كشور فرانسه در ادامه با اعلام اينكه در زد و خورد بين معترضين و پليس 11 پليس زخمي شده اند افزود: تاكنون 550 نفر را دستگير كرده اند.

به نوشته روزنامه فرانسوي «نوول آبزرواتور»، ناآرامي ها در شهرهاي مختلف فرانسه از جمله پاريس، استراسبورگ و ليون در حالي ادامه دارد كه وزارت كشور فرانسه در آستانه سال نو 8000 نيروي پليس را تنها در شهر پاريس به حالت آماده باش قرار داده است. برخي گزارش ها نيز حاكي است، دولت براي جلوگيري از به آتش كشيده شدن خودروها و فروشگاه ها، فروش بنزين را براي چند روزي ممنوع اعلام كرده بود.

گفتني است در آستانه سال نو 2009 نيز مخالفان سياست هاي ناكارآمد اقتصادي و اجتماعي ساركوزي، 147 خودرو را به آتش كشيده بودند.

خبر ديگر اينكه شهرهاي هامبورگ آلمان نيز پنجشنبه شب، و همزمان با شب سال نو شاهد درگيري هاي خياباني بين مردم و پليس آلمان بود. مردم هامبورگ نيز با ريختن زباله ها و چوب در خيابان ها و آتش زدن آنها برخي خيابان ها و معابر اصلي را مسدود كردند.

روزنامه کیهان، یکشنبه 13 دي 1388 - شماره 19549

حال ذکر نکاتی درباره خبر فوق:
1 - آشوب های خیابانی و شهری، مقوله ای است که در اکثر کشورهای دنیا وجود دارد. همواره کسانی هستند که در دموکراتیک ترین نظام های سیاسی، خواسته های خود را در چارچوب های قانونی دنبال نمی کنند و ناآرامی های مدنی را تولید کرده و دامن می زنند. در این شرایط هر نظام سیاسی به صورتی طبیعی برای حفظ نظم و امنیت کشور و شهروندان خود مسوول است تا امنیت جامعه را تامین نماید.

2 - یکی از پیچیده ترین انواع کنترل امنیت و مقابله با بی نظمی، ناامنی ها و هنجارشکنی هایی است که در حوزه شهری به وجود می آید. کنترل چنین ناآرامی هایی بسیار تخصصی است و نیروهای ویژه و کارآزموده ای را می طلبد.

3 - در نمونه‏ای که خبر آن توسط روزنامه کیهان انتشار یافته است، در یک ناآرامی وسیع و غیرقانونی، حجم زیادی خودرو به آتش کشیده شده و قطعا خسارت های بیشتری به اموال عمومی و خصوصی وارد شده است. اما نکته کلیدی در این است که در این خبر به کشته شدن حتی یک نفر هم اشاره نشده است. با این که جان انسان ها از منظر دینی بسیار جایگاه والایی دارد، اما در مدیریت حوادث پس از انتخابات، بر اساس آمارهای رسمی، متاسفانه تعداد زیادی انسان جان خود را از دست دادند. در اینجا قصد اشاره انگشت اتهام به سوی فرد و یا دستگاهی مسوول و یا تطهیر از خطاکاران و مجرمان این حوادث وجود ندارد، بلکه جلب توجه به چالش های مدیریت بحران های شهری مورد نظر است. چالشی که از سال 1369 که اولین شورش گسترده شهری در شهر مشهد به وقوع پیوست تا حوادث پس از آن و دوره جدید و متفاوت آن که در 18 تیر 1378 به وقوع پیوست و در حوادث جدیدی که پس از پایان انتخابات شروع شد. به نظر می رسد برخی نکات و ملاحظات در این خصوص که می تواند به مقابله بهتر با این قانون گریزی ها منجر شود در موارد زیر قابل ردیابی باشد:

فراهم کردن زمینه اعتراضات به شکل قانونی، علاوه بر این که شکل و محتوای آن را بر اساس قانون تحدید می کند، عوامل و مدیران چنین برنامه هایی را نسبت به عواقب آن، پاسخگو می سازد. در حوادث پس از انتخابات چون چنین بستری فراهم نشد، عمده چنین اعتراضاتی که در تاریخ های مختلفی فراخوان می شد و شکل می گرفت را نمی شد به شکل مستقیم و قانونی به کسی نسبت داد و همه از مسوولیت آن به نوعی شانه خالی می کردند.

پلیس های امنیت شهری، آموزش می بینند تا به شکل های بسیار پیچیده بتوانند آتش بحران ها و نا امنی ها را خاموش کنند. در برخی کشورها پلیس ها آموزش می بینند تا چگونه با کتک خوردن، بتوانند درگیری را خاتمه بخشند. استفاده از نیروهای غیر مجرب و مبتدی برای چنین درگیری هایی نه تنها به کاهش بحران کمکی نمی کند، بلکه به توسعه و گسترش آن را منجر می شود.

یکی از بزرگ ترین چالش ها در روابط بین الملل را زمانی می دانند که جنگ سالاران جای دیپلمات ها را بگیرند و خط و مرز روابط خارجی را تعیین کنند. در واقع جنگ باید ابزار دیپلماسی باشد، نه این که جای دیپلماسی را بگیرد. چنین چالشی در حوزه درون شهری بسیار جدی تر رخ می نماید.