نمایش قدرت از موضع ضعف

پنجشنبه، ۱۰ دي، ۱۳۸۸

کسی که بیشتر می ترسد، بلندتر فریاد می زند. کودتاگران امروز همه تلاش خود را کردند که عربده خوف انگیزشان، ترسشان را پنهان کند. تلاش کردند تا به هر طریق ممکن، هر که را که می شود به سمت میدان انقلاب تهران لجستیک کنند تا بلکه نمایشی هم سطح حضور گسترده اعتراضی مردم در روزهای بعد از کودتای انتخاباتی خرداد 88 اجرا کنند.

به گزارش نوروز، جدا از دستورالعمل های مختلفی که به ادارات مختلف دولتی حکم میکرد که کارکنان خود را برای شرکت در این نمایش خود جوش! راهی خیابانها کنند – و البته رونوشت آنها خیلی زود در فضای مجازی مکررا انعکاس یافت – اخبار مختلف از تدارک گسترده تر دولت کودتا برای افزودن به تعداد سیاهی لشگرهای این نمایش حکایت داشت.


امتحانات مدارس شهرهای اطراف تهران در روز پنج شنبه لغو شد تا دانش آموزانی که به اجبار در مراسم امروز شرکت داده شده بودند، دغدغه امتحان فردا را نداشته باشند. در تماس تلفنی با مدیران مدارس غیرانتفاعی و موسسات فرهنگی غیردولتی نسبت به تبعات عدم حضور مسئولان مربوطه در مراسم امروز هشدار داده شد.


با مدیران شرکت های خصوصی طرف قرارداد با دولت تماس گرفته شد و خواسته شد تا در این راهپیمایی خودجوش به همراه کارکنانشان حاضر شوند. حوزه های علمیه تعطیل شد و خیابان های منتهی به میدان انقلاب مملو از اتوبوس هایی شد که نیروها را منتقل می کرد تا در این تجمع خودجوش شرکت داده شوند.


عربده کردن یک ناله!

اما نتیجه ماجرا را می توان با یک جمله توصیف کرد. تکرار کمیک 23 تیر 78 که اقتدارگرایان آن را نمونه دلچسبی از نمایشهای خیابانی برای سرکوب اعتراضات می دانند. برنامه ای که کودتاگران همه توش و توان خود را به کار بردند تا بتوانند نتیجه آن را در رسانه های خود با رنگ و لعاب انعکاس دهند به نمایش مفتضح و بی رمقی انجامید که بیش و پیش از هر چیز هویداگر ضعف کودتاگرانی شد که این روزها نومیدانه در پی آنند تا با ایجاد فضای رعب و وحشت، جنبش آزادیخواهانه مردم ایران را سرکوب کنند.

رسانه های وابسته به کودتاگران در حالی از عبارت جمعیت میلیونی برای توصیف راهپیمایی امروز استفاده می کنند که به گفته شاهدان عینی، جمعیتی که در برنامه امروز شرکت داده شده بود، به هیچ وجه قابل قیاس با هیچ یک از تظاهرات مردمی پس از کودتای انتخاباتی خرداد ماه نبود.

با این اوصاف می توان گفت که کودتاگران بار دیگر طعم شکست سرکوب جنبش مردمی را چشیدند و صرفا، فقدان پایگاه مردمی خود را بار دیگر به معرض نمایش گذاشتند.

نوروز