همدلی و همزبانی احزاب اصلاح طلب و روشنفکران دینی با میر حسین موسوی

سعید محمدی

شبكه جنبش راه سبز (جرس): بیانیه هفدهم میر حسین موسوی ناگهان به محور وحدت بخش جنبش سبز تبدیل شد و از روشنفکران دینی گرفته تا تشکل های اصیل اصلاح طلب را گردهم آورد. از سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و جبهه مشارکت ایران اسلامی که رهبران برجسته آنها در زندان به سر می برند، تا چهره های آشنای دوران اصلاحات: سروش، گنجی، کدیور، بازرگان و مهاجرانی، همراهی و همدلی خود را با میر حسین موسوی اعلام کرده اند؛ اتفاقی که برای دولت کودتا و حامیانش غیر منتظره بود.   

 

بی صداقتی دولت و برگزاری انتخابات ناسالم

جبهه مشارکت در بیانیه خود با حمایت از شرط‌ های پنج‌گانه میرحسین موسوی برای خروج جمهوری اسلامی از "بحران" آورده است: عمل به راه‌حل‌های حداقلی این بیانیه، موجبات امید و بهروزی را برای کشور فراهم می‌کند.

. این حزب بحران جاری در کشور را دارای دو مولّفه متصل به هم می داند: "یکی بی صداقتی، عدم شفافیت وناکارآمدی دولت و در نتیجه ویرانگر بودن نقش آن در مسیر توسعۀ برنامه ریزی شده و مورد اجماع نهادهای سیاستگذار و دیگری برگزاری انتخاباتی ناسالم و اعلام نتایجی غیر واقعی برای آن. مردمی که از دولت حاکم راضی نبودند چشم داشتند که بتوانند با رأی خود در انتخابات هدایت کشور را در مسیر درست قرار دهند اما همان دولت امانت رأی مردم را پاس نداشت و نتیجۀ انتخابات را به دلخواه خود اعلام نمود".

قدرت سبزها: راهپیمایی سه میلیونی سکوت

سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی نیز با انتشار بیانیه‌ای، اصلی‌ترین خواسته جنبش سبز را «اجرای بی‌تنازل قانون اساسی، آزادی بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی، اصلاح قانون انتخابات، تضمین برگزاری انتخاباتی آزاد و دلجویی و جلب رضایت آسیب‌دیدگان حوادث اخیر» عنوان کرده است.

این سازمان با اعلام حمایت از سیاست‌های میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محمد خاتمی هشدار داده که «هرگونه شتابزدگی و انتظار تحقق زودرس مطالبات، خواه ناخواه زمینه استقبال از افراطی‌گری و گرفتار آمدن به نقشه‌های شیطانی» را فراهم می‌کند.

 این تشکّل ریشه دار سیاسی،  در بیانیه تئوریک خود، هویت جنبش سبز را بازخوانی کرده است: "جنبش سبز جنبشی مدنی،اصلاحی با گفتمان مسالمت آمیز است. جنبش سبز در واقع صورت اجتماعی شده حرکت اصلاحی است و ماهیتاً خصلتی اصلاحی دارد. رمز موفقیت جنبش در اهداف اصلاحی و گفتمان و روش های مسالمت آمیزی است که برای تحقق اهداف خود برگزیده است. منطق جنبش سبز منطق حذف و نفی و یا برد و باخت نیست. جنبش سبز بیش از هر چیز به نهادینه شدن مبانی و اصولی عقلانی می اندیشد که همگان با تن دادن بدان از آزادی و حقوق برابر بهره مند باشند. قدرت و بالندگی جنبش سبز را باید در راهپیمایی سه میلیونی سکوت دید، نه در برخوردهای فیزیکی خیابانی. جنبش سبز آن گاه تحسین و احترام و اعجاب همگان را برانگیخت و اقتدارگرایان را به وحشت انداخت که سه میلیون انسان بدون کمترین تنش و تشنج و یا تخریب و خشونت و یا شعارها و فریادهای کینه توزانه روان پریشانه با سکوت، ساعت ها در خیابان ها حضور یافتند و تنها جمله «رأی من کجاست» این سکوت را می شکست. این ویژگی ها، اقتدارگرایان را در برخورد با جنبش سبز به شدت نگران و گرفتار تضاد و دوگانگی کرده است".

روشنفکران دینی؛ نگران از تغییر زبان سیاست به خشونت

بیانیه هفدهم موسوی با استقبال عبدالکریم سروش، محسن کدیور، اکبر گنجی، عطاءالله مهاجرانی و عبدالعلی بازرگان نیز مواجه شده است.

این پنج روشنفکر دینی، با انتشار بیانیه‌ای از شرط‌ های موسوی حمایت کرده‌اند  و بر آنها افزوده اند؛ اما محور بیانیه آنها نگرانی از تبدیل شدن زبان اصلی سیاست ایرانی به خشم و خشونت است:

 "خشم وخشونتی که امروز شاهد آنیم، اگر به زبان اصلی سیاست در ایران تبدیل شود، عقلانیت و دموکراسی و تحقق آزادی های مدنی و سیاسی را به حاشیه خواهد راند.  زمامداران خودکامه البته کوشش میکنند خشونت را به تظاهرات مسالمت آمیز و پرشکوه میلیون ها ایرانی آزادیخواه تزریق کنند تا چهره دموکراتیک جنبش مخدوش شود، ولی ملت نباید فریب خورده و وارد بازی سازمان های نظامی امنیتی شود".

روشنفکران نام آشنای ایران، تاکید می کنند که جنبش سبز "باید برتری اخلاقی خود را بر زورگویان و شکنجه گران، همان طور که تاکنون نشان داده، ادامه دهد. در این شرایط وظیفه ی مردم آگاه، جوانان فداکار و نیروهای سیاسی، ترسیم مسیر آینده ی جنبش و تدوین خواست های مشخص سیاسی است تا مدارا و مسالمت را جایگزین خشونت تحمیل شده از سوی سرکوبگران کند".

طیف های مختلف و متفاوت خواهان اصلاح و تغییر در ایران، در بیانیه هفدهم میر حسین موسوی  به هم رسیده اند؛ این اتفاق، همان اندازه که چشم انداز روشنی را برای جنبش ترسیم می کند دولت کودتا را به شدت نگران خواهد ساخت.